در واقع بولینگ از زمان های قدیم به عنوان بازی در کشورهای مختلف وجود داشته و با مروری بر تاریخچه آن متوجه خواهیم شد که این بازی در چه زمان و مکانی به یک ورزش رسمی تبدیل شده است . بولینگ ابتدا به عنوان بازی ۵۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در مصر وجود داشته است .بازیهای اولیه با سنگی گرد به جای توپ که از بین سه قطعه سنگ مرمر به ۹ سنگی که به شکل گنبد و به جای پین چیده شده بود ، بصورت چرخشی پرتاب می شده است . این بازی در دانمارک با پرتاب توپ گرد سنگی از فاصله ۶۰ پائی ( حدود ۲۰ متر ) به سمت هدفهای سنگی به جای پین انجام می گرفت . این همان ۶۰ پائی است که امروزه بعنوان اصل اول در بولینگ با ۱۰ پین نیز بکار می رود.

تاریخچه مسابقات بولینگ
 

مسابقات بولینگ از قاره اروپا و کشورهای اسکاندیناوی شروع و بعدها توسط نویسنده ای به نام واشنگتن ایرویک در کتاب مشهور به سوی هدف در سال ۱۸۱۸ با شناختی از پینهای ساخت آمریکا به شکل کنونی به آمریکا کشیده شده است . این بازی در کشورهای مختلف با قوانین و تجهیزات اولیه متفاوتی انجام می شد و در واقع علت و زمان تبدیل ۹ پین در اروپا به ۱۰ پین در آمریکا ، هنوز مشخص نیست . بولینگ در قرن ۱۹ شهرت بسیاری پیدا کرد و برای اولین بار در شهر باوری آمریکا انجمن ملی بولینگ تاسیس شد

اصطلاحات بازی
 

اسپلیت
 

دو دسته پین باقیمانده که با توپ بعدی نمی ریزد. حتما باید پین ۱ افتاده باشد تا اسپلیت محسوب شود.

اسپر
 

پینهای آزاد و تکی که با پرتاب توپ بعدی می ریزد.

استرایک
 

زدن کل پینها با پرتاب اولین توپ

میس
 

عدم موفقیت در زدن پینها

تپ
 

جا ماندن یکی از پینهای سمت چپ که معمولا پین شماره ۷ یا ۱۰ است.

واش
 

اوت شکست در گرفتن پین با توپ دوم و جاگذاری پین شماره ۱.

چاپ
 

با توپ دوم از یک فریم پینی را از بین چند پین باقیمانده بزنیم و باز هم پینی بماند یا اگر فقط یک پین باقی مانده بود و پس از توپ دوم هنوز همان یک پین بماند.

نگاهی اجمالی به بولینگ
 

توپ را از روی ریل برگشت بردارید. توپ را با هر دو دست بردارید ، بازو را خم کنید و به سمت مسیر ورودی بروید. بهتر است تا به مسیر ورودی نرسیدهاید انگشتان را داخل سوراخهای توپ فرو نبرید چون ممکن است مجبور شوید صبر کنید تا بازی بازیکن دیگری تمام شود. اینکار باعث خستگی یا عرق کردن غیر ضروری انگشتان بخصوص انگشت شصت می شود.

نشانه گیری
 

بدیهی است که نشانه گیری بسیار مهم است. اگر نتوانید با توپ هدف را مشخص کنید توپ در جای درست به پینها اصابت نخواهد کرد.

زمان بندی و حفظ تعادل
 

در بولینگ مسیر ورودی به دو معنی بکار می رود :
قسمتی از مسیر اولیه قبل از فول لاین که می ایستید و توپ را پرتاب می کنید.
حرکات مشخصی است که در این مسیر انجام میدهید و توپ را می چرخانید تا به طرف پینها پرتاب کنید.

تعادل بدن
 

تعادل بدن در واقع یکی از مهمترین عوامل حساس و سرنوشت ساز در لحظه تحویل توپ طی مسیر ورودی است . تنظیم تعادل برای جلوگیری از سقوط شما لازم است اما باعث عدم کارائی در سه هدف اصلی مسیر ورودی می شود:هدف اول تولید انرژی است که ضمن تنظِم مجدد تعادل در بازی انرژی هدر می رود و به توپ منتقل نمی شود.
هدف دوم هماهنگی حرکات پاندولی با قدمها است . تا زمانیکه توپ را رها می کنید باید این حرکات هماهنگ و موزون باشند. اگر دوباره تعادل بر قرار کنید حساسیت زمان بهم ریخته و برای انتقال انرژی به توپ مجبورید آن را زودتر یا دیرتر از موعد رها کنید که به پرتاب شما بستگی دارد.
هدف سوم نشانه گیری دقیق با توپ است . عدم تعادل و در واقع تغییر برای حفظ تعادل ممکن است شما را وادار کند متمایل شوید یا کلا باعث شود از مسیر منحرف شوید که در هر دو حالت شما را از نشانه گیری دقیق دور می کند و باعث می شود توپ را از سمت راست یا چپ نقطه مورد نظرتان رها کنید .
بنابراین رمز موفقیت در حرکات مسیر ورودی و تحول صحیح توپ و از بین بردن عدم تعادل در حرکاتی است که نیاز به اصلاح آگاهانه دارد. اما قبل از اینکه بتوانید عدم تعادل را از بین ببرید باید آنها را تشخیص دهید. مسئله این است که مغز ما بخودی خود برای برقراری تعادل طراحی شده است.
بنابراین مجبور نیستیم به هر قدمی که بر می داریم فکر کنیم . بیشتر بازیکنان بولینگ با علائمی که موجب عدم تعادل و اصلاح حرکات می شوند آگاهی دارند و توپ در مسیری که انتظار داشتند نرفته است.
پس آنها بجای اصلاح علل اصلی مشکلات با افزودن حرکاتی اضافی و غیر معمول در حرکات مسیر ورودی آنها را بهبود می بخشند. متاسفانه این تنظیم معمولا عدم تعادل بیشتری را بوجود می آورد و در نتیجه اصلاح آگاهانه بیشتر می شود.
این حرکات غیر معمول و نشان دهنده گرفتاریهائی است که بعضی بازیکنان دارند. راه حل این است که بجای مبارزه آگاهانه با سیستم تعادل بدن با آن کنار آمد. آگاهی به تغییرات اصلاحی ضمیر آگاه را متوجه می کند و به عدم تعادلی که لازم است از بین برود اشاره می کند.

دستورالعمل های استیل شروع ، قدمها و پرتاب توپ
 

اولین قدم در پیشرفت استیل شروع ، تعیین محل ایستادن با توپ روی خط بازی در مسیر ورودی است.
محل دقیق استیل شروع بستگی به وضعیت بدنی شما دارد. وقتی محل استیل شروع مشخص شد ، توپ را بلند کرده و آن را تا امتداد آرنج بالا ببرید.
مطمئن شوید توپ و مچ دست تان در امتداد شانه راست قرار دارد.
در حالیکه وزن تان را بطور مساوی روی هر دو پا تقسیم کرده اید در استیل شروع بایستید بدن را جلو ببرید تا جائیکه فشار روی پهلوی پای چپ باشد. پای راست را جلو ببرید. سپس برای انتقال وزن بدن به پای راست، پاشنه پای راست باید با زمین تماس داشته باشد. در محل مناسب استیل شروع قرار بگیرید و با پای راست قدم اول را بر دارید. سپس با پای چپ قدم دوم را ادامه دهید.
قدم سوم مجددا با پای راست برداشته می شود. همانطور که در خیابان راه می روید. با پاشنه و پنجه قدم بلندتری بر دارید وقتی قدم می زنید احساس می کنید وزن شما جلو و روی پائی است که ساکن و بی حرکت است.
تنها تفاوت راه رفتن معمولی با این قدمها این است که در بولینگ هر قدم بلندتر از قدم قبل است. یعنی اولین قدم معمولی دومین قدم بلندتر و قدم سوم بلندتر و تقریبا پرش است. جائیکه قدم آخر را می گذارید به اندازه قدم اول مهم است. دقت کنید که از روی کدام برد شروع کرده اید و در پایان قدم سوم پای شما باید روی همان برد قدم اول باشد.
مسیر قدمهایتان را دقیقا کنترل کنید. اگر متوجه شدید به طرفین کشیده می شوید . قبل از تمرکز حواس بایستید ، تمرکز گرفته و بدون خم شدن زانو قدمی بر دارید.
هنگام قدم برداشتن حرکات صحیح دستها را کنترل کنید. آنها باید کنار بدن کاملا راحت آویزان شوند. هیچ فشاری در این چند قدم به دست و پایتان نیاورید. حرکات باید کاملا طبیعی باشند و تقریبا با همان سرعت معمولی قدم بردارید.
لیز خوردن در واقع آخرین قدم مسیر ورودی است و مهمترین نکته ای که باید در این مرحله بخاطر داشت این است که حرکات و استیل بدن باید آنقدر نرم باشند که انرژی تولید شده توسط حرکت آنی به توپ منتقل شود. لیز خوردن این مسیر را طولانی تر نمی کند و بدن را هم عقب تر نمی برد. به محض اینکه پای چپ از کنار پای راست عبور کرد و وزن را از پای راست به پای چپ انتقال دادید شروع به لیز خوردن کنید. وزن شما ابتدا به پنجه ها بعد به توپ و توسط توپ به پا و دوباره به توپ و پاشنه پای چپ منتقل می شود. اگر توانستید در این نقطه تعادل را حفظ کنید ، تمام وزن بدن روی پای چپ خواهد بود و با پای راست که آزاد است می توانید به هر سمتی حرکت کنید . گرچه نیازی نیست تا برای حفظ تعادل و جلوگیری از سقوط پای راست را حرکت دهید . وقتی به جلو حرکت کردید پای راست را جلو ببرید و دوباره به حالت ایستاده برگردید. در اینجا دوباره وزن شما روی هر دو پا متمرکز خواهد بود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: